ບຸນເຂົ້າສະຫຼາກ
“ບຸນເຂົ້າສະຫຼາກ”
ຮີດສິບນັ້ນ ພໍເຖິງຊ່ວງນີ້ ທາຍົກທອດໂອຍທານ
ເບີກພີລະກຳທຳທານ ຕໍ່ມາສອງຊ້ຳ
ຂ່າວສະຫຼາກນຳໄປໃຫ້ ສັງໂຄທານທອດ
ພາກັນຫວັງຍອດແກ້ວ ນິພພານພຸ້ນທີ່ສູງ
ຝູງໝູ່ລຸງອາປ້າ ຄະນາເມືອງນ້ອມສົ່ງ
ສັທາລົງທອດໄວ້ ທານໃຫ້ແຜ່ໄປ
ອຸທິດໃຫ້ ຝູງເຜດເປໂຕ
ພາກັນໂມທະນານຳ ຊູ່ຕົນຈົນກ້ຽງ.
ໄລຍະຈໍາພັນສາ 3 ເດືອນ ຂອງພະສົງສາມະເນນ ຍັງມີບຸນປະ ເພນີອີກຢ່າງໜຶ່ງຖັດຈາກ “ບຸນເຂົ້າ ປະດັບດິນ” ນັ້ນຄື: “ບຸນ ເຂົ້າ ສະ ຫລາກ” ເຊິ່ງຈັດຂຶ້ນທຸກໆ ປີໃນເດືອນ 10 ເພັງ 15 ຄ່ຳ ແລະ ປີນີ້ກໍກົງກັບວັນອັງຄານ ວັນທີ 05/09/2560.
ທີ່ເອີ້ນວ່າ: “ສະຫລາກ” ກໍຍ້ອນວ່າ ກ່ອນຈະນຳຂອງຖວາຍພຣະສົງ-ສາມະເນນ ອອກຕົນຍາດໂຍມກໍຈະຮັບສະຫລາກຊື່ພຣະ ຫລື ສາມະເນນກ່ອນ ສະຫລາກທີ່ຖືກຊື່ພຣະ-ສາມະເນນອົງໃດ ກໍຈະນຳຂອງໄປຖວາຍແກ່ພຣະ ຫລື ສາມະເນນ ອົງນັ້ນ. ອີກວິທີຫນຶ່ງແມ່ນຜູ້ຖວາຍແມ່ນຈະຂຽນຊື່ຂອງຕົນເອງລົງໃສບາດ ແລ້ວໃຫ້ພຣະສົງ-ສາມະຈັບເອົາ ຖ້າອົງໃດໄດ້ສະຫລາຍຊື່ຂອງຜູ້ໃດ ຜູ້ນັ້ນກໍນຳຂອງໄປຖວາຍພຣະ ຫລື ສາມະເນນອົງນັ້ນ.
ການຄົບງັນ ບຸນເຂົ້າສະຫລາກມີຫລາຍໆຢ່າງທີ່ຄ້າຍຄືກັບບຸນສິນກິນທານທາງພຸດທະ ສາສະໜາອື່ນໆ ເຊັ່ນ: ການຫໍ່ເຂົ້າຕົ້ມເຂົ້າຫນົມ, ໃສ່ບາດຢາດນ້ຳ ອຸທິດ ບຸນ ກຸສົນເຖິງ ຜູ້ທີ່ໄດ້ລ່ວງລັບໄປແລ້ວ, ຟັງເທດຟັງທຳ ແລະ ວຽນທຽນ ເພື່ອຄວາມເປັນສິລິມຸງ ຄຸນ...ແຕ່ ບຸນ ເຂົ້າສະຫລາກ ກໍມີຈຸດພິເສດແຕກຕ່າງຈາກບຸນອື່ນ ເພາະບຸນນີ້ ຫມາຍເຖິງ ພາອາຫານ ຫລື ພາເຂົ້າ ທີ່ຂຽນຊື່ມູນສັດທາ ໃສ່ພາເຂົ້ານັ້ນ ແລະ ຊື່ອີກໃບໜຶ່ງກໍ້ ຫລື ພັບລົງໃສ່ຂັນສະຫລາກ ເພື່ອ ໃຫ້ພະສົ ງສາມະ ເນນຈົກເອົາ ຖືກສະ ຫລາກຂອງຜູ້ໃດ ເພິ່ນກໍເອົາພາເຂົ້າ ແລະ ກະທໍ (ຄຸ) ໄປເຄນໃຫ້ອົງນັ້ນໂລດ ເພື່ອອຸທິດ ຫາພໍ່ແມ່ ຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ໄດ້ ລ່ວງລັບໄປແລ້ວ ເອີ້ນ ວ່າ:“ສະຫລາກ ຫລື ພາເຂົ້າສະຫລາກ” ເຊິ່ງແຕ່ລະຫລັງຄາເຮືອນຈະມີພາເຂົ້າເຮືອນລະ ພາ ແລະ ມີກະທໍ ທີ່ໃສ່ເຄື່ອງຢູ່ຂອງ ກິນ ເຄື່ອງສົ້ມ ຂອງຫວານ ຂ່າ ຂີງ ຢາສູບ ຫມາກ ພູ ປູນ ແລະ ອື່ນໆເອົາໄປວັດ ເຮັດສະ ຫລາກ ໄວ້.
ການເຮັດບຸນເຂົ້າສະຫລາກມີເລື່ອງເລົ່າສືບທອດກັນມາວ່າ: “ມີລູກຊາຍຂອງກະດຸມ ພີ ຄົນ ໜຶ່ງ ພໍ່ໄດ້ຕາຍປະຍັງເຫລືອແຕ່ແມ່, ພໍໃຫຍ່ ກ້າ ສົມຄວນສ້າງຄອບຄົວ ແມ່ຈຶ່ງຊອກ ຫາເມຍໃຫ້ ເພື່ອສືບເຊື້ອວົງຕະກຸນ. ແຕ່ເມຍທີ່ແມ່ຫາໃຫ້ນັ້ນເປັນໝັນ ບໍ່ສາມາດມີ ລູກ ໄດ້, ຜູ້ເປັນ ແມ່ຈຶ່ງຊອກຫາຍິງອື່ນໃຫ້ເປັນເມຍນ້ອຍ. ເມຍກົກ ຢ້ານກົວວ່າ ເມຍນ້ອຍ ຈະໄດ້ຮັບມູນມໍລະດົກຂອງຕະກຸນນີ້ ຕົນເອງຈະຖືກປະ ປ່ອຍ ໄຮ້ຄວາມ ຫມາຍ ຈຶ່ງຄິດກົນອຸບາຍເພື່ອຂ້າເມຍນ້ອຍນັ້ນຖີ້ມ.
ເມຍຫລວງ ເວົ້າກັບເມຍ ນ້ອຍ ນັ້ນວ່າ: “ຖ້ານ້ອງຖືພາເມື່ອໃດ ຂໍໃຫ້ ນ້ອງ ຈົ່ງໃຫ້ເອື້ອຍຮູ້ ເພື່ອເອື້ອຍຈະໄດ້ຊ່ວຍ ແລະ ໃຫ້ຄຳແນະນຳ”. ເມຍນ້ອຍກໍຮັບປາກ ພໍຖືພາ ເທື່ອ ທີ ໜຶ່ງ, ເທື່ອທີສອງ ເມຍຫລວງ ກໍ ໃຫ້ເມຍນ້ອຍ ກິນຢາຂ້າລູກໃນທ້ອງຖີ້ມເສຍ, ເທື່ອທີ ສາມ ນາງ ເມຍນ້ອຍບໍ່ບອກ ແລະ ຫລົບ ຫນີໄປຢູ່ບ້ານພີ່ນ້ອງ, ເມຍ ຫລວງ ຮູ້ກໍ ນຳໄປບັງຄັບເມຍນ້ອຍໃຫ້ກິນຢາ ເນື່ອງຈາກລູກໃນທ້ອງແກ່ເກີນຄວນ ລູກຈຶ່ງບໍ່ ຫລຸ ອອກ ຊ້ຳຍັງຕາຍຂວາງ ແລ່ນອັດຕັນຫົວໃຈ.
ກ່ອນເມຍນ້ອຍ ຈະສິ້ນໃຈ ຕາຍ ນາງໄດ້ຜູກເວນໄວ້ ກັບເມຍຫລວງວ່າ: “ຊາດໜ້າຂໍໃຫ້ ລ້າງແຄ້ນຄືນ”. ສ່ວນ ເມຍ ຫລວງນັ້ນ ຖືກຜົວທຸບຕີທໍລະມານຈົນເຖິງແກ່ ຄວາມຕາຍ ແລ້ວເກີດເປັນ ແມ່ໄກ່, ສ່ວນເມຍນ້ອຍ ເກີດເປັນແມວຢູ່ໃນ ຄອບຄົວຕະກຸນນັ້ນ ພໍໄກ່ໄຂ່ ເທື່ອທີໜຶ່ງ ເທື່ອທີສອງ ແມວກໍລັກກິນໄຂ່ໄກ່ນັ້ນ, ເທື່ອທີສາມ ແມວກໍຫັກຄໍກິນທັງໄກ່ ແລະ ໄຂ່, ກ່ອນຈະສິ້ນໃຈຕາຍ ແມ່ ໄກ່ໄດ້ສາບ ແສ່ງ ແມວ ພໍຕາຍໄປ ແມວກ ໍເກີດ ມາເປັນນາງເນື້ອ, ສ່ວນໄກ່ເກີດເປັນເສືອ. ເມື່ອນາງເນື້ອ ເກີດລູກ ເສືອກໍ ມາລັກກິນລູກ, ກ່ອນຮອດ ເທື່ອທີສາມ ເສືອກໍຫັກ ຄໍກິນທັງລູກ ແລະ ແມ່. ກ່ອນນາງ ເນື້ອຈະສິ້ນໃຈຕາຍ ກໍໄດ້ສາບແຊ່ງ ໃຫ້ເສືອນັ້ນເຊັ່ນກັນ.
ນາງເນື້ອຕາຍ ໄປ ເກີດ ເປັນນາງຍັກຂີນີ ສ່ວນນາງເສືອ ເກີດເປັນທິດາ ຢູ່ໃນ ນະຄອນສາວະຖີ ພໍຈະ ເລີນ ໄວໄດ້ແຕ່ງງານກັບຊາຍໜຶ່ງ ເມື່ອເກີດລູກເທື່ອ ທີໜຶ່ງ ທີສອງ ນາງ ຍັກຂີນີ ກໍປອມຕົວເປັນເພື່ອນສະຫາຍ ຂອງນາງມາພັກເຊົານຳ, ໄດ້ໂອກາດ ກໍຈັບເອົາ ລູກນັ້ນກິນເສຍທັງສອງ ເທື່ອ. ເທື່ອທີສາມ ນາງພ້ອມຜົວ ຈະໄປຢູ່ບ້ານ ຂອງປູ່ຍ່າ, ພໍເຖິງກາງທາງແດດຮ້ອນ ນາງຈຶ່ງມອບລູກໃຫ້ຜົວ ແລ້ວລົງໄປ ອາບນ້ຳ ຕ່າງຝ່າຍຕ່າງຜັດປ່ຽນກັນ. ຜົວກຳລັງອາບນ້ຳຢູ່ ນາງເມຍກໍເອົາ ລູກກິນນົມ ຈຶ່ງຫລຽວເຫັນ ນາງ ຍັກຂີນີ ກຳລັງມຸ່ງຫນ້າມາໃສ່ ຈຶ່ງ ຮ້ອງໃສ່ຜົວວ່າ: “ຂຶ້ນມາໄວໆ! ນາງ ຜູ້ນັ້ນມາແລ້ວ” ທັງສອງຜົວເມຍ ຟ້າວແລ່ນມຸ່ງຫນ້າສູ່ ວັດພະເຊດຕະວັນ ມະຫາວິຫານ. ຂະນະ ນັ້ນ ພະພຸດທະເຈົ້າ ກຳລັງສະແດງທຳມະເທດສະໜາ ທ່າມ ກາງ ພຸດທະບໍລິສັດທັງ 4.
ຜົວ-ເມຍທັງສອງ ຈຶ່ງຜ່າຝູງຊົນເຂົ້າ ໄປ ມອບກາຍ ຖວາຍຊີວິດຕົນ ແລະ ລູກ ໄວ້ນຳພະພຸດທະເຈົ້າ, ສ່ວນ ນາງ ຍັກຂີນີ ບໍ່ສາ ມາດ ຈະເຂົ້າໄປ ໄດ້, ຈຶ່ງຄອຍຖ້າຢູ່ຂ້າງນອກ ພະພຸດ ທະເຈົ້າ ຈຶ່ງເອີ້ນເຂົ້າມາແລ້ວ ເທດ ສະໜາສັ່ງ ສອນ ວ່າ: “ບໍ່ໃຫ້ອາຄາດ ຈ່ອງເວນເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ, ເວນ ຍ່ອມບໍ່ລະງັບ ດ້ວຍການຈອງເວນ ເຫມືອນໜູກັບແມວ, ງູກັບຈອນຟອນ, ນົກເຄົ້າກັບກາ ແລະ ຫມີກັບໄມ້ຄໍ້ ດັ່ງນັ້ນເປັນຕົ້ນ” ແລ້ວພະອົງຈຶ່ງ ຕັດກັບຄູ່ຜົວເມຍ ວ່າ: “ຈົ່ງລ້ຽງນາງ ຍັກຂີນີຜູ້ນີ້” ຜົວເມຍຈຶ່ງພານາງຍັກ ຂີນີໄປໄວ້ໃນສະຖານທີ່ຕ່າງໆເຊັ່ນ: ຄົກມອງ, ອຸແອ່ງນ້ຳ, ຄີໄຟ, ສາຍ ຄາເຮືອນ, ກອງຂີ້ຝອຍ ໃກ້ປະຕູ ເຮືອນ ບ່ອນໃດນາງຍັກກໍເຫັນວ່າ ບໍ່ສະດວກ ຈຶ່ງໄປຢູ່ຫົວນາ ແລະ ພາຍລຸນມາ ຈຶ່ງເອີ້ນວ່າ: “ຜີຕາແຮກ”. ນາງ ຍັກ ໄດ້ ຮັບການລ້ຽງດູເປັນຢ່າງດີ ເພື່ອຕອບແທນບຸນຄຸນສອງຜົວເມຍຄູ່ນັ້ນນາງຍັກຈຶ່ງເຮັດຫນ້າທີ່ເຝົ້າຕາກ້າໄຮ່ນາ ແລະ ຜົນລະປູກ ຕ່າງໆ ເພື່ອເປັນການທົດ ແທນ ຄຸນ”. ໃນເດືອນ 11 ເພັງ ຈຶ່ງມີປະເພນີລ້ຽງຜີຕາແຮກຄຽງຄູ່ກັບການເຮັດບຸນເຂົ້າສະຫລາກ.
ໃນການລ້ຽງຜີຕາແຮກນັ້ນ, ຊາວນາທຸກໆຄອບ ຄົວໃຜໆ ກໍພາກັນ ເຮັດ ເຊິ່ງມີການຈັດພາເຂົ້າທີ່ມີອາຫານ ຫວານ ຄາວ ມາກມາຍກ່າຍກອງ ເມື່ອ ເປັນແນວນັ້ນ ຊາວບ້ານຈຶ່ງແບ່ງເອົາ ອາຫານການກິນໄປຖວາຍຢູ່ວັດ ຈຶ່ງພໍ.
ໂດຍ: ສົມຄຳປັນຍາດີ(PYD)
- รับลิงก์
- X
- อีเมล
- แอปอื่นๆ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น